Het avondeten en de briefing vonden gisterenavond plaats in de historische citadel van Roses. Een schitterende locatie voor de start van dit evenement. De welkom-speech door de organisatie was maar liefst in 6 talen, telkens door dezelfde persoon!
Tijdens die briefing werd er zwaar benadrukt dat de eerste etappe geen weggever is, in tegenstelling tot wat de naakte getallen laten hopen. 120 km en 2100 hoogtemeters lijkt op het eerste zicht nog mee te vallen, maar een gewaarschuwd man…

En dus staan we vanmorgen met 175 teams in de startbox voor de eerste etappe van de Transpyr. Met een plan: we zullen de Transpyr met respect aanpakken, geen zotte dingen doen, en op reserve rijden. De eerste 30 km tot aan de eerste bevoorrading lenen zich daar perfect toe: brede gravelwegen met af en toe een streepje asfalt en biljartvlak. Er is enkel een meer dan stevige zuidwester, uiteraard in de verkeerde richting. Die eerste 30 km zijn trouwens geneutraliseerd, er is dus geen enkele reden om zotte dingen te doen, maar blijkbaar denkt niet iedereen zo.

Aan de eerste bevoorrading begint de tijd te lopen, en het duurt niet lang voor we de eerste hoogtemeters en ook singletrails voorgeschoteld krijgen. De klimmetjes zijn nog kort en steil, de singletrails zonder veel technische moeilijkheden en dus vlot te rijden. De klimmen worden steeds langer, de singletrails technischer. We passeren geregeld door authentieke dorpjes met kastelen of oude villas. Een 3km lange en steile klim na 55km zorgt ervoor dat ik de eerste keer diep in de portemonnee moet tasten.

De volgende 20 km zijn zowaar een weggevertje: kleine, (bijna) vlakke asfaltwegjes slingerend langs de bergflanken. Tijd genoeg om van de uitzichten te genieten. De kilometers vorderen goed maar mooie liedjes duren meestal niet lang, en dus komt er weer zo’n lange, steile jeepweg aan, waarvan het bovenste gedeelte en de afdaling ook nog eens GR route singletrail  wordt. De fietsschoenen worden af en toe geruild voor wandelschoenen, maar het bljft nog allemaal binnen de perken. Toch moet ik nogmaals diep in de portemonnee tasten. De technische singletrail afdaling daarentegen gaat een heel stuk vlotter.

Even op adem komen bij de laatste bevoorrading na 90km, vooraleer we onder luid tromgeroffel het laatste gedeelte aanvatten. Of is het het onweer dat een beetje verder in de vallei hangt? Vanaf nu gaat het quasi uitsluitend bergop, met slechts af en toe korte stukjes afdaling. Een laatste steile klim, eerst via gravel en dan weer langs een GR route zorgt ervoor dat de portemonnee helemaal leeg geraakt. Enkele kilometers verder is het uit met de pret en zit er absoluut gee nkracht meer in mijn benen. Het is nog 15 km tot de finish en die duren lang. Bovendien gaat niet alleen mijn licht uit, ook dat van de Pyreneeen. De hemelsluizen gaan met een stevige donderkraak en bliksemflits open. Het water valt met bakken uit de lucht en voordat we onze vestjes kunnen aantrekken zijn we overal nat tot op ons vel.

Na bijna 8,5u komt de finish in Camprodon eindelijk in zicht. Nog een laatste lusje door het doorweekt stadje en we staan uit te lekken aan de finishboog. Nu snel een warme douhe en droge kleren zoeken, want we hebben ondertussen behoorlijk koud. Ondanks dat we de hele dag, waar mogelijk, op reserve gereden hebben, is mijn vat toch af. Het was inderdaad geen weggevertje en het visitekaartje mag best gezien worden. Hopelijk zitten er ook makkelijkere dagen tussen, anders wordt deze Transpyr een heel zwaar beestje.

Kroki