Na een frisse nacht, vanmorgen alweer kraakverse tentjes in Reitz. Gelukkig geen mist vandaag en als de zon boven de horizon verschijnt en de startbox langzaam volloopt voor de 125 km lange etappe naar Sterkfontein Dam, is het kwik toch al naar een comfortabele 2 graden gestegen. Een “geneutraliseerde” start van een kleine 8 km over een van de zeldzame stukken asfalt zorgt ervoor dat we wat kunnen opwarmen vooraleer aan het echte werk te beginnen. Als we het gravel opdraaien is mijn eerste fusee al verschoten en het melkzuurgehalte op peil.

Al snel krijgen we de eerste paadjes door de weidse grasvelden onder de wielen waar het witgevroren gras kraakt onder onze wielen. Een heerlijke kruidengeur prikkelt onze neus, maar veel tijd om na te denken wat de bekende geur nu weeral is, is er niet. We blijven een strak tempo rijden met in het achterhoofd dat het een lange etappe is. Als de temperatuur langzaam stijgt, maakt het witte landschap plaats voor het groene gras. Bij de eerste bevoorrading gooien we onze windvestjes weg, de temperatuur flirt ondertussen met 8 graden, maar gaat nu snel de hoogte in. Op de brede gravelwegen vormt zich een grotere groep waar we een tijdje in blijven hangen. Het tempo is eigenlijk net te hoog voor mij, en op de klimmetjes moet ik telkens harken om er niet tussenuit gereden te worden. Het melkzuur stapelt zich wel langzaam op, maar op een lange singletrail door het gras kom ik toevallig op kop waardoor ik even mijn eigen tempo kan zoeken.

Het groepje valt langzaam uit mekaar, en bij de 2de bevoorrading zijn we nog met een 10-tal. Het landschap is ondertussen veranderd van weidse grasvelden naar onmetelijke mielie-velden. De kilometers gaan nog altijd snel vooruit dankzij het kopwerk van een van de Belgische Flandria teams en Pepe. Na 75 km naderen we Jabulani singletrack, “happiness” in Zulu, en zet Pepe zich op kop om als eerste de schitterende singletrail langs de oevers van een rivier in te duiken. Het zandige paadje gaat steeds weer het talud van de oever op en af, vlak langs het water, of hogerop langs de mielie-velden. Steeds weer kort draaiend en vol verrassende bochtjes tovert deze rollercoaster happiness op mijn gezicht en vergeet ik even mijn vermoeide melkzuurbeentjes.

We zetten ons nu op weg naar de volgende highlight: Mount Paul, deze tafelberg zien we al in de verte liggen, maar vooraleer we aan de klim kunnen beginnen moeten er eerst nog goed 25km overbrugd worden. Locomotief Pepe is ondertussen helemaal onder stoom en hij neemt het kopwerk voor het ganse stuk voor zijn rekening, ikzelf bijt me vast in zijn achterwiel en enkele andere teams volgen in onze kielzog. Niemand voelt zich blijkbaar geroepen om met de aanwakkerende kopwind even over te nemen.

Mount Paul komt langzaam korterbij, en het landschap verandert nog maar eens van gedaante. We rijden kilometers lang door soort heide-landschap met Mount Paul op de achtergrond. Vorige jaren stond de heide volop in bloei en leek het net een paars fleecedekentje, Farmer Gary wist ons te vertellen dat het seizoen dit jaar wat later is, en dat de bloei nog niet ingezet is. Voor ons zien we nog enkele teams rijden en ik pijnig mijn ondertussen compleet verzuurde beentjes om de aansluiting te kunnen maken. En dan beginnen we aan de singletrail naar de top van Mount Paul. Vorig jaar pas aangelegd slingert het paadje zich langs de bergflank langzaam naar de antenne-masten bovenop het gigantische rotsblok. Links en rechts van ons grazen de koeien aan het dorre gras, voor ons rijdt het team dat als schietroos dienstdoet. Met een fenomenaal uitzicht over het stuwmeer van Sterkfontein en met de laatste krachten krijgen we net voor de top aansluiting met onze voorliggers. De afdaling is nog subliemer als de klim, en haast zonder onze remmen te gebruiken duiken we in 4 km helemaal naar de voet van Sterkfontein Dam.

Bovenop de dam zijn we met een 6-tal teams samen, maar mijn kapotte beentjes laten verstaan dat het hoge tempo in combinatie met de stevige kopwind niet meer voor vandaag is, en we moeten de andere teams laten gaan. Na 5u14 finishen we vandaag in Sterkfontein Dam 17de in onze categorie. Na exact 6u bollen ook de Reevax Ladies over de streep en zij steken alweer een 3de plaats op zak, na een kilometerslange strijd met het team dat uiteindelijk 4de zou eindigen. Schitterend gedaan, dames !  

Kroki