Zes weken ononderbroken in het buitenland, amper 2 nachten thuis en alweer de boer op. Een lang weekend met goed weer dient niet om thuis te zitten en dus trokken we naar onontgonnen terrein voor Reevax: Zierenberg, in de buurt van Kassel, in de Duitse staat Hessen. Tussendoor nog snel terug een derailleur aan mijne velo gevezen, dat rijdt toch aangenamer dan singlespeed. Woensdagavond dus met 2 op weg, spijtig genoeg zonder Stekkie, aangezien hij 2 weken actie-verbod gekregen heeft omwille van zijn rugproblemen.
Een eerste verrassing volgt als het adres van onze ferienwohnung boven op de Dörnberg blijkt te liggen, en de GPS het verstandig vond om ons langs een smalle, uitgespoelde gravelweg over de top te sturen. Dat had niet goedgekomen met mijn grote schoendoos op wielen, en dus leggen we GPS-Agnes het zwijgen op en navigeren dan maar zelf enkele kilometers verder de normale asfaltweg omhoog naar het Bergcafe in Friedrichstein, een klein gehuchtje met een handvol huizen op een boogscheut van Zierenberg. Weinige minuten later hebben we de sleutel van onze slaapkeet boven het Bergcafe te pakken, inclusief een kilometers ver uitzicht over Zierenberg en de omliggende dorpjes en bergen.

Een eerste verkenning van de streek leert ons dat de bossen hier bezaaid zijn met gravelwegen en smalle wandelpaadjes. Geen technische hoogstandjes, maar wel veel flowy singletrails, afgewisseld met snelle gravelwegen. Bärenberg, Dörnberg en Schreckenberge zullen onze tegenstanders worden tijdens de wedstrijd. Daarnaast nog genoeg andere bergen om ons een weekendje te amuseren, en met Kassel op slechts 15 km is er ook geen gebrek aan terrasjes. Wat me wel meteen opvalt is dat ik niet helemaal (of helemaal niet?) in orde ben, duidelijk niet uitgerust van de vele werkuren de afgelopen weken. Vermoeid, weinig kracht, pijnlijke benen en snel verzuren, zelfs tijdens rustige ritjes, zijn de fiets ingredienten van dit weekend.
Blijkbaar verveelden Heidi en Siegrid zich thuis, want op vrijdagavond boekten zij nog snel een last-minute weekend trip naar Zierenberg. Met 4 zetten we ons zaterdag op weg richting Kassel via de Habichtswaldsteig, een ideale mountainbike-langeafstandswandelweg die in Zierenberg vertrekt en 85 km verder aan de Edersee eindigt.

Groot, groen-blauwe ogen en sixpack: Hercules, vanop een gigantische sokkel uitkijkend over het indrukwekkende bergpark Wilhelmshöhe en de stad Kassel, lost blijkbaar alle verwachtingen bij de dames in. Hmm, misschien moet ik toch eens een abonnenment bij de fitness overwegen, want mijne sixpack blijft beperkt tot 6 fleskes in de frigo
Het hele park, zowat de hele bergflank van de Karlsberg in beslag nemend en sinds dit jaar Unesco werelderfgoed, lijkt op een gezamelijk project van een landgraaf met teveel geld en een tuinarchitect met grootheidswaanzin. Een 18de-eeuws kasteel, met als tuinhuisje de Leeuwenburcht, een mini-replica van een Middeleeuwse burcht, en dat alles in het oog gehouden door Hercules. Beginnend aan de voet van Hercules baant het water zich een weg naar het Schloss Wilhelmshöhe via tientallen kanaaltjes en ontelbare kleinere en grotere watervalletjes. Als iemand de kraan zou opendraaien tenminste, dat gebeurt slechts 2x per week en niet vandaag. Besparingen zeker ? Het lijkt me alleszins wat vanalles bijeengegooid om den hof op te vullen. Indrukwekkend allemaal, dat wel, maar stijlvol? Het zal wel aan mij liggen, ik ben in het verleden al meer dan eens versleten als kultuurbarbaar.

Zondag, marathondag. Gezien mijn fysieke toestand toch maar het verstand laten spreken en dus sta ik op het mooi gerestaureerde markplain van Zierenberg samen met Siegrid om 9u20 onder een zwaar bewolkte hemel aan de start van de middelste afstand voor 1 rondje van 56 km en 1400 hoogtemeters in plaats van 2 rondjes. De vraag is niet of het gaat regenen, maar wanneer. Heidi en Pepe zijn dan al 20 minuten onderweg voor 2 rondjes fietsplezier. Het plan is om rustig te rijden, en daar lijk ik ook in te slagen. Tijdens de 7 km en dik 300 hoogtemeter lange startklim naar de top van de Bärenberg kan ik mezelf onder controle houden en rijd ik voor mijn doen verrassend rustig, in het 2de gedeelte van de klim wordt ik geholpen door de singletrail waar het wat aanschuiven is. Het gevolg is dat ik voor een keer niet buiten adem ben na de startklim, zoals de collegas rondom mij, maar dat ik dan ook vrij ver achteraan zit. Ik heb in ieder geval van het uitzicht kunnen genieten, in plaats van mijn 2de adem te zoeken. In de snelle gravel afdalingen schuif ik langzaam en zonder moeite op, gewoon door op de rechte stukken van de remmen af te blijven en de fiets te laten lopen. De gravelwegen worden afgewisseld met leuke, goed berijdbare, smalle bospaadjes of stukjes door het gras. Als dan de Bärenberg ingewisseld wordt voor de Schreckenberg en later de Dörnberg, worden de bossen ook regelmatig gewisseld voor velden en weides.

Het snelle parkoers is perfect uitgepijld, afwisselend, maar heeft geen echte highlights. Of toch, de laatste “bonus-klim”, aan het parkoers toegvoegd omwille van wegenwerken in het dorp, stuurt ons nog eens recht de Schreckenberg op. Eerst via singletrail, gevolgd door een kort maar steil stuk asfalt, om dan via singletrail verder te gaan. Ook de afdaling is grotendeels singletrails en de leukste van de dag. Als ik dan uit het bos kom, is het nog een kilometertje asfalt tot aan de finish op het marktplein van Zierenberg. Het doel van vandaag, mezelf niet kapot rijden, is wonderwel gelukt. Een klein half uurtje later komt Siegrid over de finish, nog een dik uurtje later is Pepe daar die een 3de plaats in de senioren 2 categorie opeist. Nog wat later komt ook Heidi vlot over de streep, ook 3de in haar categorie. Ondertussen regent het al ruime tijd, en bij navraag hoe laat de podiumceremonie is en of we eerst kunnen douchen komt het antwoord: “Doe maar, het is nog een uurtje”. Zo gezegd, zo gedaan, en dus staan we allemaal een klein uurtje later terug op het lege marktplein, om vast te stellen dat de podiumceremonie ondertussen afgelopen is. Stom
Er zit niks anders op dan nog snel een fototje te nemen van beide podiumbeesten op het derde trapje, vooraleer ook dat afgebroken wordt.

Een leuk weekend zit er alweer op, maar langzaamaan moet ik me toch beginnen voorbereiden voor de seizoensfinale. Em aangezien aanmodderen met halve afstanden geen oplossing is, ga ik nu eerst goed uitrusten (en mijn joker inzetten voor Houffalize volgende week), om dan terug op te bouwen voor ons Braziliaanse avontuur in oktober !

Kroki

volledige uitslag

volledige uitslag