Brasil Ride > Etappe 3 > XC Rio de Contas

De etappe van gisteren heeft wel wat schade veroorzaakt in het peleton. Heel wat rijders hadden te maken met extreme dehydratie, en ook verschillende profs maakten belangrijke fouten en deelden in de brokken. Het team van Christoph Sauser verloor veel tijd door krampen van zijn teammaat Yamamoto, en de teammaat van Roel Paulissen, kon zelfs de laatste afdaling niet meer op zijn fiets blijven zitten door ongecontroleerde spierfibrilaties. En dan was het volgens de Brazilianen nog niet eens zo warm, vorig jaar liep de temperatuur op tot boven de 50 graden. Meer dan 25 teams haalden de tijdslimiet van 12 uren niet en zullen dus geen officieel finisher zijn. Wij dus tevreden dat we de etappe verstandig aangepakt hadden en zonder grote problemen aan de finish kwamen. Dat we daarbij opschoven naar de 7de plaats in het algemeen klassement bij de masters is verrassend en mooi meegenomen.

Vandaag staat een korte etappe op het programma, een xc wedstrijd op het Olympische XC circuit. Zeven km en 150 hoogtemeters krijgen we per rondje voorgeschoteld, in totaal 5 rondjes. De organisatie heeft een speciaal systeem bedacht om het klassement op te stellen: per uitzondering moeten beide teamleden niet samenblijven, maar krijgt het team de gemiddelde tijd van beide rijders. Daarbij stopt de wedstrijd als de winnaar de 5 rondjes volgemaakt heeft, en een extraatje om in het oog te houden is dat elke ronde die je minder rijdt dan de winnaar in je categorie je een extra uur straftijd oplevert. Een beetje raar systeem, maar dat is het reglement en we zullen ermee moeten leven. En aangezien oa Bart Brentjens in onze categorie zit, maken we ons geen illusies dat we een dergelijk uur aangesmeerd krijgen. Wij zijn niet direct fan van dergelijke etappe, met 350 bikers van alle niveaus op een rondje met technische singletrails is volgens ons vragen om ellende. Daarbij is xc sowieso ons ding niet echt. Het grote voordeel is natuurlijk wel dat de dagtaak er na een 2-tal uurtjes opzit.
 
Aangezien het een korte etappe is kunnen we vanmorgen wat langer uitslapen. Daarbij hadden we geen rekening gehouden met een halve kennel losgebroken honden die het tentenkamp in het centrum van het stadje als hun speelplein beschouwen, en de brazilianen die vanmorgen weer vroeg aan het kwetteren sloegen. Toch nog eens omdraaien tot als de 7u wake-up sirene klinkt. We hebben een uurtje meer tot aan de start, en moeten ook niet verhuizen, en dus gaat het bij het ontbijt wat relaxter dan gisteren. De zon breekt ook langzaam door de ochtendbewolking en als we ons klaarmaken voor de start, voelen we de warmte al goed branden op onze armen.

Om 10u worden we dan losgelaten, en aangezien we in startbox B mogen, staan we goed vooraan. Op de eerste klim op de kasseien shet dorpje uit, zie ik Pepe langzaam van me wegrijden, terwijl ik van alle kanten voorbijgereden wordt. De linkse quadriceps die gisteren aan de finish in een geef-8 kramp schoot, laat weten nog niet hersteld te zijn, en vraagt op een pijnlijke manier om het tempo te minderen. Bij het ingaan van het eerste stukje singletrail aan de rand van het stadje is het meteen aanschuiven, en ik vrees voor files op de lange singletrails. De eerste helft van het parkoers is eigenlijk 1 langgerekte klim, met 2 korte tussenpauzes. Dan draaien we een snelle, technische singletrail afdaling in. Even verder verandert de helling van negatief naar positief en klimmen we via rotsblokken en uitgespoelde geulen op dezelfde singletrail verder richting het hoogtepunt van het parkoers: de kapel die hoog boven het stadje de wacht houdt over de inwoners van Rio de Contas. De afdaling vanaf de kapel is steil, verblokt en bijzonder technisch. Temidden van het pak bikers is het moelijk te zien of, en waar, de berijdbare lijn zit. Voor mij wordt er vlot gestapt, achter mij zijn er anderen die perse willen proberen te rijden tussen de voetgangers. Ik kies voor de eerste optie op de steilste stukken, kwestie van hier niet meteen op mijn snuffel de berg af te schuiven.

Terug in het centrum en dus kunnen we voor het volgende rondje aanzetten. Ik vind langzaam een goed tempo in de klim, een compromis tussen de benen niet in de vernieling rijden en gaas open. Op het einde van het 2de rondje komen de toppers al voorbij, en ik reken snel uit dat ik dan op schema ben voor 4 rondjes. In de volgende rondes valt het verrassend mee qua drukte, en ik kan mijn 4 rondjes aan een gelijkmatig tempo afwerken. Na ongeveer 1u50 zit het er op voor mij. Pepe heeft vandaag goed gas kunnen geven en finisht in 1u33. Ondanks dat korte afstanden ons ding niet zijn, hebben we ons toch geamuseerd op een tof en pittig parkoers. We hebben nu de hele namiddag vrij en ondertussen brandt de zon op vol vermogen. Van regen is voorlopig geen sprake meer.

De communicatiemiddelen zijn hier nog niet op modern niveau. GSM ontvangst zo goed als onbestaande en internetsnelheden uit de periode van voor de eerste wereldoorlog. Volgens de lokale mensen is die dan ook nog eens afhankelijk van het weer, bij slecht weer nog slechtere verbinding, zoals we gisteren mochten vaststellen. We blijven toch proberen om onze verslagjes en fotos tot bij jullie te krijgen.

Kroki