Het laatste decennium schoten de etappenwedstrijden overal ter wereld als champignons uit de potgrond. Organisatoren hebben immers ondervonden dat er een publiek is voor dergelijke evenementen. Zoals steeds zit er vaak heel wat kaf tussen het koren en is de ene wedstrijd de andere niet. Vandaar dat Reevax steeds erg selectief te werk gaat bij de keuze van zijn nieuwe uitdagingen. Een fiasco zoals bij de Trans Kreta in 2006 – waar de organisatie wegens een geldgebrek de wedstrijd vroegtijdig afbrak – willen we immers kost wat kost vermijden. Hoe goed of slecht een bepaalde wedstrijd iemand bevalt is vaak persoonlijke smaak, maar toch trachten we steeds een objectief oordeel te geven afgaande op onze eigen ervaringen.

joBerg2c – DE FORMULE

De 9-daagse etappenwedstrijd joBerg2c is een full-service wedstrijd van Heidelberg, nabij Johannesburg, naar Scottburgh bij Durban. Full-service betekent dat de organisatie tijdens de wedstrijd alles verzorgt. Tenten met matrassen worden opgesteld. De bagage van de rijders wordt getransporteerd. Er is op elke etappenlocatie ontbijt, lunch na de rit en avondeten inbegrepen en dit compleet met dranken. Alleen de laatste dag is er uitsluitend ontbijt voorzien. Verder is er overal een bike-wash, douches met warm water, toiletcabines en zelfs een locaal wifi-netwerk. Klap op de vuurpijl was de gratis koffieservice door The Seattle Coffee Company die met een echte hogedruk zeefmachine de meest verrukkelijke koffie aanbood. Nog vermeldenswaard zijn volgende diensten: search & rescue dienst; medische service; oplaadmogelijkheid voor telefoon- en GPS-toestellen; wasservice; massageservice; fietsreparatiedienst. De laatste 3 uiteraard tegen betaling. Om even te verduidelijken: tijdens de 9 dagen dat we onderweg waren hebben wijzelf niet één  Zuid-Afrikaanse Rand opgedaan. Dankzij de all-in formule komen er dus bij het inschrijfgeld van 12500 ZAR (= 1250 EUR) geen kosten bij.

joBerg2c – DE ORGANISATIE

De hele wedstrijd was super georganiseerd. Je merkte duidelijk dat de organisatoren zelf mountainbikers in hart en nieren zijn, en perfect weten wat een biker nodig heeft en wat hij kan missen als kiespijn. Het begint al met de shuttles: de organisatie voorziet – voor een kleine extra prijs -  shuttles van de luchthaven van Johannesburg naar de aanmelding en van de finish in Scottburgh naar de luchthaven in Durban, alsook van Johannesburg naar de start in Heidelberg. De fiets werd naar de start vervoerd op een manier die we nooit eerder gezien hebben: elke bike in een afzonderlijk doos, het voorwiel nog eens apart verpakt, zodat er geen enkele mogelijkheid is tot krassen of problemen door in mekaar hakende derailleurs, pedalen, etc.  De aanmelding was zo vlot dat we lang gedacht hebben dat we een en andere vergeten of over het hoofd gezien hadden. De gigantische sporttas – een opgerolde Pepe paste er vlotjes in – had meer dan plaats genoeg om alle nodige en onnodige spullen in kwijt te geraken, en was bovendien al danig gevuld met goodies:  Muts, handschoenen, bidon, softshell-jasje, T-shirt, sportvoeding en voedingssupplementen, douchegel, … Daarnaast was er elke dag een leuk en nuttig sponsorpresentje in de tent (zonnecreme, lippenstick, oordopjes, wasmiddel, wasknijpers, energiegel, nootjes, …)

We hebben een hele week lang geen noemenswaardige organisatorische problemen gezien, en als er dan toch kleine zaken fout gingen, werden die in een mum van tijd met een goede dosis gezond boereverstand opgelost. Het feit dat een eindbeslissing door 3 man genomen kan worden draagt ongetwijfeld bij tot de vlotheid waarmee de organisatie kan inspelen op onverwachte wendingen.

De organiserende heren en dames waren vlot toegankelijk voor de rijders, hadden oor voor hun verhaal en deden hun uiterste best om tegemoet te komen aan de verzuchtingen van de soms veeleisende bikers. Er was ook geen spoor van stress te bekennen, in tegenstelling tot wat we bij andere wedstrijden al gezien hebben.

joBerg2c – HET PARCOURS

De joBerg2c is een wedstrijd in lijn , waarbij je 3 provincies van Zuid-Afrika doorkruist. De steeds wisselende landschappen zorgen voor variatie in het decor en maken het interessanter dan een parkoers in lusvorm. De route gaat dwars door het ruwe binnenland van Zuid-Afrika, ver weg van de typische toeristenplaatsen, door gigantische boerderijen en kleine, typische dorpjes van de zwarte inwoners.
Het motto van de organisatoren is: “The route is King”, en daarbij proberen ze het beste uit de streek op mountainbike gebied te halen. Vele singletrails werden speciaal voor deze wedstrijd gebouwd en jaar na jaar komen er nieuwe singletrails bij. Hun grote droom is om ooit via een lange singletrail van Joburg tot aan de kust te kunnen rijden. De moeilijkheidsgraad van de route is dusdanig dat elke mountainbiker deze in principe zou moeten aankunnen. De meeste ritten varieren van boeiend tot landschappelijk spectaculair, maar nooit is er echt grote technische bagage nodig om op de trails uit de voeten te kunnen. Technische rijders kunnen de moeilijkheidsgraad desgewenst zelf opdrijven door de trails sneller af (of op J ) te rijden.

De eerste 3 dagen kregen we niet de meest spectaculaire of meest uitdagende parkoers voorgeschoteld, maar moeten gezien worden als een middel om tot bij de goede trails te komen. Vanaf dan kregen we elke dag een perfect mountainbike parkoers onder de wielen, daarbij zelfs 2 etappes van wereldklasse, die kunnen wedijveren met de beste trails die op deze aardbol te vinden zijn.

joBerg2c – DE WEDSTRIJD

De organisatoren van deze wedstrijd leggen de nadruk op het welbehagen van de rijder en de beleving van het parcours. Het wedstrijdelement is bij de eerste teams duidelijk aanwezig, maar bij het merendeel van de rijders speelt het competitieve een ondergeschikte rol en ligt de nadruk op het avontuur. De start is meestal heel gemoedelijk, geen gewring, getrek of geduw zoals bij vele andere wedstrijden. Ook bij de startopstelling geen stress. Bikers die zich in de startbox naar voor werken, of hun bike via de zijkant over het hek zetten om toch maar een metertje verder vooraan te staan, hebben we niet gezien.
Er kan gestart worden als solo of duo in de gebruikelijke catgorieen, waarbij er wel vermeld moet worden dat er enkel in het duo klassement prijzengeld verdeeld wordt. En dat is behoorlijk wat: een etappe-overwinning brengt 10000 rand  (zowat 1000 Euro) in het laatje, en zorgt er voor dat er vooraan elke dag voor etappe-winst gestreden wordt. De wedstrijd heeft geen UCI-status, wat voor het merendeel van de deelnemers een pluspunt betekent. Het motto is ook steeds dat niet de eindbestemming, maar de belevenissen onderweg het belangrijkste zijn.

joBerg2c – DE BEVOORRADINGEN

De bevoorradingen zijn de meest uitgebreide en gevarieerde die we tot nu toe gezien hebben. Water, sportdrank, en cola zorgen ervoor dat de dorst gelest wordt, fruit, chocolade, lokale Zuid-Afrikaanse koekjes en knabbeltjes moeten de honger te lijf gaan. Op vele bevoorradingen werd zelfs de ‘braai’ in gang gestoken, en kon je een lekker stukje vlees of ‘boerewors’ krijgen. Niet meteen voor de wedstrijdrijders, maar dit werd toch wel door velen geapprecieerd. Ook aanwezig bij elke bevoorrading: een heel team kettingsmeerders dat klaar stond met kettingolie om geteisterde kettingen onder handen te nemen. Even stoppen en afstappen, en terwijl iemand jouw bike vasthoudt, iemand anders je drinkbus bijvult en je zelf een stukje banaan binnenwerkt dat je door nog iemand anders op een schotel aangeboden wordt, wordt je ketting vakkundig gesmeerd en kan je 30 seconden later weer op weg. Bij F1 heet dat een pitstop, geloof ik.

joBerg2c – HET ETEN

De maaltijden worden door de verschillende communities en/of scholen van de overnachtingsplaatsen aangeboden, en deze doen hun best om niet voor elkaar onder te doen. Ontbijt bestaat uit oatmeal of cornflakes/muesli, brood met confituur en honing, gekookte eieren, en enkele keren spiegeleieren met spek en zelfs een keertje pannekoekjes. Lunch werd geserveerd tussen 12 en 17u, avondmaal om 18u. Dit was telkens stipt op tijd en men slaagde er in om 600 magen te vullen binnen het halfuur. Geen lange wachtrijen dus. Het eten was gevarieerd en voldoende, en bijvullen was geen enkel probleem. De Afrikaanse keuken is sterk vleesgetint, met steaks, stoofpotjes en boerewors, maar er was telkens een alternatief voor vegetariers (vooraf te bestellen). Met het grootste vleesbedrijf van het land als sponsor, was aan de vleeskwaliteit uiteraard niets aan te merken. Het lekkere stukje vlees werd aangevuld met rijst, aardappelen of pasta die de nodige energie leveren voor de volgende dag.

joBerg2c – DE COMMUNITIES

De organisatie van de joBerg2c werkt heel nauw samen met de gemeenschappen, scholen en dorpjes waar de wedstrijd passeert. In tegenstelling tot andere grote etappe-wedstrijden, waar de stadjes moeten betalen om een start of aankomst te mogen organiseren, worden hier de gemeenschappen betaald om start, aankomst en bevoorradingen te organiseren. Op die manier vloeit een deel van het inschrijvingsgeld terug naar de mensen die het kunnen gebruiken, want voor de scholen en dorpjes is de wedstrijd een van de belangrijkste bronnen van inkomsten. Zo werd ons in Glengarry door de directeur van de school verteld dat de wedstrijd hen toelaat om in plaats van 7 leraars, 15 leraars in dienst te houden om zodoende de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren en meer leerlingen aan te kunnen. Het rechtstreeks effect is dat elke gemeenschap zijn beste beentje voorzet om het ons zoveel mogelijk naar de zin te maken, om zodoende ook het komende jaar de wedstrijd te mogen verwelkomen. Kinderen, ouders, leraars en directeurs zijn maanden in de weer met de voorbereidingen en opbouw van het kamp, en proberen zoveel mogelijk te helpen, door bijvoorbeeld de sporttassen al klaar te zetten aan de juiste tent, de fietsen te wassen en ons rijkelijk van lekker eten te voorzien. Daarnaast zorgen zij tijdens de rest van het jaar voor het bouwen en onderhoud van de vele singletrails, zodat we tijdens de wedstrijd perfecte trails onder de wielen krijgen.

joBerg2c – DE MEDIA

De media is duidelijk aanwezig, met een professionele cameraploeg met maar liefst 5 cameras en een satelliet-wagen voor de dagelijkse uitzendingen op de nationale sportzender SuperSport. Zij zorgden voor de meest spectaculaire luchtbeelden vanuit de helicopter die de ganse wedstrijd aanwezig was. Daarnaast enkele professionele fotografen, die de meest artistieke en tot de verbeelding sprekende mountainbike foto’s genomen heeft die we ooit gezien hebben. Kelvin Trautman is werkelijk een groot artiest met de camera in de hand, en zijn beste foto’s worden gebundeld in een hardcover foto-album, het zogenaamde Coffee Table Book.
Elke avond tijdens de briefing, kregen we de SuperSport TV uitzending in avant-premiere op maar liefst 4 schermen in de grote tent te zien, alsook de beste fotos van de dag.

joBerg2c – DE MINPUNTJES

In zijn geheel gezien, niets dan lof over deze uitstekende wedstrijd. Maar zoals steeds is er overal nog wel wat ruimte voor verbetering en willen we ook nu niet nalaten om enkele punten aan te raken die naar onze mening beter kunnen:
Wij zouden een roadbook erg op prijs stellen zodat we vooraf en ook nadien de namen van dorpjes, rivieren en trails konden opzoeken en een idee hadden welke highlights op welk punt van het parcours te verwachten is. Dit roadbook zou tevens als extra publiciteitsdrager kunnen dienen en tevens wat randinformatie over de streek en zijn bewoners kunnen verschaffen.
Zowel op de deelnemerslijst als op de dagelijkse wedstrijdresultaten was en nergens een indicatie van het land waaruit de deelnemers kwamen. Wij zouden het des te leuker vinden indien we konden weten uit welke landen de deelnemers waren afgezakt. Het is tenslotte een internationaal, sociaal gebeuren en een kleine moeite om achter elke naam de nationaliteit te plaatsen.
Belangrijkste minpunt is het gebrek van een highlight tijdens etappe 2. Zoals eerder gezegd, is het parcours van de eerste 3 etappes weinig uitdagend en eerder saai. Stage 1 telt als inrijetappe niet mee voor het resultaat en met de rivieroversteek in de drakenboten heeft deze etappe toch iets speciaals. Ook etappe 3 heeft toch nog enkele leuke secties waardoor deze interessanter wordt. En precies dit ‘specialleke’ ontbreekt bij etappe 2. Misschien moeten ze ook hier een brug inlassen of een rivieroversteek, of een oversteek via een kabel? We zijn er echter van overtuigd dat daar in de toekomst nog aan gewerkt zal worden waardoor het parcours jaar na jaar nog gevarieerder en leuker wordt.

joBerg2c – VOOR WIE

De rijder en het parcours zijn absolute prioriteit bij deze organisatie. De ritten zijn gemiddeld 100 kilometer lang en Kroki en ik deden hier gemiddeld zowat 5 uur over. Toppers als Kevin Evans waren meestal 25% sneller en de rode lantaarn kwam gemiddeld na zowat 10 uur over de streep. Een degelijke voorbereiding, waarbij je meerdere uren per dag op de fiets zit, is dus aangewezen om nog enigszins van de prachtige natuur te kunnen genieten.
Voor de pure ‘race snakes’, onze koerskonijnen dus, voor wie enkel de uitslag primeert, is deze wedstrijd misschien wat minder interessant, aangezien voor de meeste deelnemers het avontuur en de uitdaging belangrijker is dan de uitslag. Het gaat er dan ook niet supercompetitief aan toe, alhoewel er vooraan uiteraard wel gestreden wordt  voor de prijzen. Voor iemand die op zoek is naar de combinatie van avontuur en de uitdaging om de prachtige landschappen van Zuid-Afrika via schitterende singletrails te doorkruisen ver weg van de klassieke toeristische trekpleisters, is deze wedstrijd ideaal en een echte aanrader.
Inschrijvingen voor 2013 zijn trouwens open vanaf maandag 14 mei.

Pepe & Kroki